Op zintuigentour door Kuala Lumpur!

Mijn tweede dag Maleisie is er een van verschillende zintuigen. Verblind in de dark cave, smakelijke hapjes eten in Jalan Alor en wierrook snuiven in tempels. Maar laat ik bij het begin beginnen....

Na een, ondanks een kleine onderbreking, prima nacht slaap ik uit tot een uur of 9. Ik fris me op en ook mijn hostelmaatje Sarah is inmiddels klaar voor de dag. We beginnen de dag met een hostelontbijt en bedenken wat we willen doen. Lake Garden District is het plan en als het lukt de Batu Caves. We maken ons ontbijt af en gaan onze spullen pakken. Sarah laat per ongeluk haar sleutel in haar kastje liggen als ze hem afsluit waardoor we hulptroepen in moeten schakelen om hem weer open te krijgen. Na een nieuw slot gefixt te hebben en haar tour voor morgen gecanceld, gaan we de deur uit.

We lopen richting de zuidkant van de Lake Gardens en pikken onderweg wat tempels mee. De eerste is de Sze Ya Tempel, klein en weinig opvallend vanaf de straatzijde maar niet minder mooi. Min of meer per ongeluk stuitten we op Guandi Tempel en duiken ook daar even in. De geur van wierrook heeft iets rustgevends. We steken de straat schuin over naar de Sri Mahamariamman Tempel. Waar we ons net nog in China waanden voel ik me nu weer even in India in deze kleurrijke hindoetempel.

De tempels waren slechts een bonus op onze weg naar de Lake Gardens. We stoppen bij de Masjid Nagara oftewel de nationale moskee. We denken hier even binnen te wippen maar het bezoekje is verassend interessant. Voorbereid op dit avontuur trek ik iets met lange mouwen uit mijn tas en een sjaal dat als hoofddoek dient. Sarah laat zich terplekke een heerlijk warm gewaad aanmeten met een one size fits all hoofddoek. We doen onze schoenen uit en wandelen de moskee in. Een vrijwilliger spreekt ons aan en vertelt van alles over de moskee, het gebed en de verplichte plegrimstocht. Een super vriendelijke vrouw en we genieten van haar enthousiasme. We nemen afscheid met een knuffel.

We hebben honger gekregen en zoeken iets in de buurt. We vinden we een leuk plekje, gevuld met locals, soort buffetvorm (zoals je hier veel ziet) om van te kiezen. We scheppen ons bord vol voor 1 euro p.p. en laten het ons zeer goed smaken. Wat een ontdekkin in the middle of nowhere. Na de lunch besluiten we de rest van de lake garden te laten voor wat het is en de metro naar naar Batu Caves te pakken.

Daar aangekomen bewonderen we het eerst van de voorzijde, ontwijken de poepende duiven en besluiten ons ondanks de beginnende regen en loslopende, grijpgrage aapjes te wagen aan de toch naar boven. De trappentraining van laatst is er niets. De tredes zijn net iets te klein wat maakt dat je stappen wat onnatuurlijk en ongebalanceerd voelen en dat maakt een tikkie duizelig. Ondanks dat lopen we in een ruk naar boven.

Hoewel de daadwerkelijke cave mooi is vind ik de entree toch veruit het mooiste. Als we rondgekeken hebben, is het harder gaan regenen en onweren. We lopen snel naar de lager gelegen dark cave. We zien dat deze een educatieve rondleiding biedt van 45min en besluiten ons eraan te wagen. Onder begeleiding van een superenthousiaste gids treden we het leefgebied binnen van o.a. vleermuizen, kakkerlakken, slangen, duizendpoten en spinnen. Ik bedenk me dat ik dit zonder gids nooit zou durven en de eerste minuten vind ik het creepy maar als snel is het vooral 'oooeeeh' en 'aaaah' wat me ontsnapt terwijl ik kijk naar het gesteente om me heen. Het marmer, de stalagmieten en stalactieten, de 'cavecurtains' etc.

Op een gegeven moment vraagt hij donker echt donker is en vraagt hij onze zaklampen uit te doen. In een fractie van een seconde ben ik blind. Ik doe mijn ogen dicht en weer open en herhaal dit een paar keer...geen enkel verschil natuurlijk. Heb voelt enorm ongemakkelijk en ik word er onrustig van. Ik voel me gehandicapt en maak me eigenlijk niet eens zorgen over alle beesten die nu over mijn blote voeten kunnen kruipen of wat er om mee heen gebeurt maar even heel kort het gevoel van echt totale blindheid te ervaren terwijl je zo gewend bent op basis hiervan te functioneren is intens. De tour is een cadeautje. Totaal ongepland maar zeker een hoogtepuntje van deze trip.

Na de tour is de regen weg getrokken en zijn de aapjes vollop actief. En tja zo schattig zijn ze niet meer. Blijkbaar moeten ze hun energie nu kwijt, ze zijn gehaaid, speels en een tikkie agressief en ons een weg er door banen vinden we eigenlijk niet zo leuk. Onze gids helpt ons en we gaan snel naar beneden. Ook naar beneden maken de trappen me een beetje duizelig. We pakken de metro terug en onderweg besluiten we onze smaakpapillen te laten prikkelen op Jalan Alor een straat met eindeloze restaurantjes en foodstandjes. Zoals het hoort in Maleisie is heel Azie zo'n beetje vertegwoordigd. We proeven wat dim sum als voorgerecht en ploffen neer bij een Maleisisch tentje dat stampvol zit. En terecht! Sarah eet noodles, ik een gerecht wat door moet gaan voor spare ribs met ananas in een heerlijke marinade. Helaas geen ruimte meer voor nog een sample hierna!

We genieten enorm van de levendigheid van de straat, de vriendelijkheid van de mensen en alle geuren die ons tegemoet komen. Na het eten lopen we nog even langs de befaamde Petronas Towers omdat we vanaf ons dakterras al gezien hebben dat ze er 's avonds eigenlijk mooier uitzien. En gelijk hebben we...zo verlicht is het absoluut een plaatje. We genieten nog even van alle mensen die proberen de beste foto te maken met de torens op de achtergrond. Moe maar voldaan pakken we de metro terug.

Na een heerlijke douche sluiten we onze avond af op het dakterras van ons hostel. Mijn plan is de volgende dag verder te gaan naar mijn volgende bestemming....nog niet wetend welke dat is. Maar ondanks dat ik bijna alles hier in KL wel gezien heb, voel ik geen haast om te vertrekken....voel me hier prima thuis!