Van hardloopmodus naar reismodus....
18 mei 2015 - Kuala Lumpur, Maleisië
Waar ik gisteren nog een bescheiden 10km aflegde met de benenwagen, waren dat er vandaag (vanacht, hoe zal ik het noemen) maar liefst een kleine 11000 door de lucht. Terwijl ik een beetje puzzel, blader door mijn reisgids, filmpje kijk en powernaps doe, besef ik dat ik me weer in een soort van vacuum bevind. Ik heb de ene wereld al lang en breed achter me gelaten maar ben nog nauwelijks bezig met de wereld waar ik naar toe ga. Heerlijk rustgevend zo in het moment.
Met de gebruikelijke turbulentie en tegen een achtergrondmuziekje van continue minimaal drie jankende kinderen, was het verder een rustige vlucht. Ook de reis van vliegveld naar hostel verliep soepel. Tot nu toe zeer bereisbaar: simpel en duidelijk! En o wat heerlijk die efficiente doorstroming van mensen. Hier snappen ze het concept dat je aan de ene helft van er roltrap blijft staan en de andere doorloopt een stuk beter dan in Nederland. En voor de metro sta je letterlijk in de rij voor een van de deuren. En stroom gemoedelijk maar binnen als de ruimte het toelaat. Heerlijk systeem!
Mijn eerste indruk: benauwd! Het zweet druipt van mijn gezicht na een korte wandeling met backpack...zo dat is wel weer even wennen zeg. Mijn hostel bevindt zich tussen little india en chinatown en dat merk ik...of vooral dat eerste moet ik zeggen. Zodra ik de eerste teugen Maleisische lucht inadem krijg ik flashbacks naar India! Een warme, ranzige lucht van de broeierige straten en de kenmerkende geur van specerijen die bij de mensen uit hun porien komt. Naarmate ik meer richting hostel loop, waan ik me minder in India maar ook nog niet volledig in Chinatown. De straten en het verkeer zijn in ieder geval op en top aziatisch.
Ik ben veel te vroeg dus acclimatiseer ik even in het hostel. Terwijl ik wacht op mijn bed wacht, weet ik een bakkie koffie voor mezelf te ritselen, ga op de wifi om weer even contact te kunnen leggen met het thuisfront en neem ik een welverdiende douche. En nu ik mijn bed heb ga ik toch heel eventjes liggen....vandaag doe ik het rustig aan. Moe van de reis en de korte nacht daarvoor. Na mijn korte middagdutje duik ik even Chinatown in en struin over de markt.
Ik moet weer even wennen aan het ritme van het verkeer, de drukkende benauwde lucht, de geuren en geluiden van de straat en de aandacht die je solo bleekscheet toch over je afroept. Maar al snel zit ik weer in mijn reismodus....alleen mijn maag blijft zoals gebruikelijk nog even achter. Honger is in geen velden of wegen te bekennen.
Na een tijdje rondstruinen besluit ik terug te gaan naar het hostel. Terwijl ik denk mijn spullen op te bergen en de route te gaan plannen, staat er een ander meisje op in de kamer. We raken aan de praat en we besluiten samen nog even chinatown in te duiken, zij laat haar ontdekkingen zien, ik de mijne. Van het slenteren krijgen we dorst en we duiken het (gelukkig overdekte, want ook de regen is al van de partij) dakterras op voor biertjes. Terwijl ik uitkijk over de stad, luister naar de hectiek van het verkeer en geniet van een biertje in goed gezelschap verschijnt mijn 'reisgrijns' weer op mijn smoel. Wat fijn om hier te zijn!
Uiteindelijk hou ik dit tot na 22u vol en ben tevreden over mijn strijd tegen de jetlag. Ik besluit onder de douche te springen en nog even te bloggen. Hoewel het eerste me prima afgaat, blijkt het tweede al snel niet meer te doen. Ik word ineens overvallen door vermoeidheid. "Slaap!" schreeuwt mijn lichaam en ik kan niet anders dan hier aan toegeven. Dan maar verder schrijven als ik wakker word! En zo geschiedde....welkom op mijn reis door Maleisie!
Met de gebruikelijke turbulentie en tegen een achtergrondmuziekje van continue minimaal drie jankende kinderen, was het verder een rustige vlucht. Ook de reis van vliegveld naar hostel verliep soepel. Tot nu toe zeer bereisbaar: simpel en duidelijk! En o wat heerlijk die efficiente doorstroming van mensen. Hier snappen ze het concept dat je aan de ene helft van er roltrap blijft staan en de andere doorloopt een stuk beter dan in Nederland. En voor de metro sta je letterlijk in de rij voor een van de deuren. En stroom gemoedelijk maar binnen als de ruimte het toelaat. Heerlijk systeem!
Mijn eerste indruk: benauwd! Het zweet druipt van mijn gezicht na een korte wandeling met backpack...zo dat is wel weer even wennen zeg. Mijn hostel bevindt zich tussen little india en chinatown en dat merk ik...of vooral dat eerste moet ik zeggen. Zodra ik de eerste teugen Maleisische lucht inadem krijg ik flashbacks naar India! Een warme, ranzige lucht van de broeierige straten en de kenmerkende geur van specerijen die bij de mensen uit hun porien komt. Naarmate ik meer richting hostel loop, waan ik me minder in India maar ook nog niet volledig in Chinatown. De straten en het verkeer zijn in ieder geval op en top aziatisch.
Ik ben veel te vroeg dus acclimatiseer ik even in het hostel. Terwijl ik wacht op mijn bed wacht, weet ik een bakkie koffie voor mezelf te ritselen, ga op de wifi om weer even contact te kunnen leggen met het thuisfront en neem ik een welverdiende douche. En nu ik mijn bed heb ga ik toch heel eventjes liggen....vandaag doe ik het rustig aan. Moe van de reis en de korte nacht daarvoor. Na mijn korte middagdutje duik ik even Chinatown in en struin over de markt.
Ik moet weer even wennen aan het ritme van het verkeer, de drukkende benauwde lucht, de geuren en geluiden van de straat en de aandacht die je solo bleekscheet toch over je afroept. Maar al snel zit ik weer in mijn reismodus....alleen mijn maag blijft zoals gebruikelijk nog even achter. Honger is in geen velden of wegen te bekennen.
Na een tijdje rondstruinen besluit ik terug te gaan naar het hostel. Terwijl ik denk mijn spullen op te bergen en de route te gaan plannen, staat er een ander meisje op in de kamer. We raken aan de praat en we besluiten samen nog even chinatown in te duiken, zij laat haar ontdekkingen zien, ik de mijne. Van het slenteren krijgen we dorst en we duiken het (gelukkig overdekte, want ook de regen is al van de partij) dakterras op voor biertjes. Terwijl ik uitkijk over de stad, luister naar de hectiek van het verkeer en geniet van een biertje in goed gezelschap verschijnt mijn 'reisgrijns' weer op mijn smoel. Wat fijn om hier te zijn!
Uiteindelijk hou ik dit tot na 22u vol en ben tevreden over mijn strijd tegen de jetlag. Ik besluit onder de douche te springen en nog even te bloggen. Hoewel het eerste me prima afgaat, blijkt het tweede al snel niet meer te doen. Ik word ineens overvallen door vermoeidheid. "Slaap!" schreeuwt mijn lichaam en ik kan niet anders dan hier aan toegeven. Dan maar verder schrijven als ik wakker word! En zo geschiedde....welkom op mijn reis door Maleisie!