Van Sumatra en Java tot Sulawesi en Bali: het einde van ons Indonesië avontuur.

Onze laatste echte dag is aangebroken. Na een verfrissende ochtenduik in het zwembad, ontbijten we rustig en gaan de deur uit. Vanochtend gaan we wandelen langs rijstterrassen. We hebben een route gevonden die in de buurt van het paleis start. Eerst lopen we door een schattig straatje met leuke barretjes en winkeltjes, die net verscholen zitten van de drukte van de hoofdstraten. Daarna duiken we de natuur in. Eerst over een breed pad maar als snel maakt dit plaats voor een heel smal doorgangetje tussen struiken en langs het water. We zien rijstvelden die iets meer gelaagd liggen dan we tot nu toe gezien hebben maar zich niet kunnen meten met de trapsgewijze rijstterrassen van Vietnam. We maken de wandeling af en voor we weer echt bij de bewoonde wereld komen, stoppen we voor een kleine break bij een leuk klein barretje met lekker zitzakken om op neer te ploffen en een leuk uitzicht. Ik schrijf, Anita leest en we genieten even van de rust.

We lopen terug naar de stad waar we lunchen en nog even over de markt struinen. Een waar doolhof met talloze kraampjes die allemaal dezelfde souvenirs bieden. We relaxen nog wat en nadat we ons opgefrist hebben bezoeken we een Indonesische Legong dansvoorstelling in het Ubud paleis. Een bijzondere ervaring! In decoratieve kostuums dansen dames en enkele heren de traditionele dansen. De ogen staan wijd opengesperd en het lijkt alsof ze niet of nauwelijks knipperen. Een beetje creepy. De dansen zijn mooi maar worden op een gegeven moment een beetje eentonig. Een aantal bewegingen komen steeds terug en ook de muziek is vrij eentonig. De voorstelling is dan ook eigenlijk precies lang genoeg. We vinden het vooral bijzonder om een keer mee te maken!

Na de dansvoorstelling belanden we natuurlijk weer in een barretje met live muziek. Onze laatste avond moeten we tenslotte in stijl afsluiten! We genieten van de muziek en de goede sfeer. Tot de band op een gegeven moment 'another brick in the wall' inzet. Hetzelfde nummer waar we de avond ervoor afknapte op de band en wederom gaan onze nekharen ervan overeind staan. Het lijkt wel alsof er hier een andere versie gecoverd wordt, maar niet een waar wij blij van worden. Aangezien het ook een van de laatste nummers van de band is, is dit wederom een mooi moment om te vertrekken.

Als we dinsdag wakker worden, is onze vertrekdag aangebroken. Vanavond gaan we richting vliegveld en terug naar Nederland. Nadat we 's ochtends even zwemmen, ontbijten, onze tassen pakken en uitchecken, bekijken we het Balinese museum voor moderne kunst. Helaas komen we tot de conclusie dat de moderne Balinese kunst niet aan ons besteed is. We eindigen ons bezoekje aan Indonesië met een laatste regenbui.

Het waren drie mooie weken waarin we veel gezien en gedaan hebben. Van natuur tot cultuur, van sportief tot lui. We hebben een van de lekkerste dingen geproeft die Indonesië te bieden heeft en een van de vieste. We hebben alle lagen die we mee hadden genomen over elkaar gedragen om warm te blijven en we hebben verkoeling gezocht met behulp van koude Bintangs, frozen cappuccino's en airco's. We hebben tot onze knieën in het water gewaad en met onze neus in de zwaveldampen van de Ijen gezeten. Ik heb mijn zwaarste klim ooit gemaakt naar de top van de Semeru en Anita heeft een van haar grootste overwinningen behaald door de verhinderde weg naar de Bromo af te leggen. We zijn vaak een zeldzame attractie geweest en soms slechts twee van de vele toeristen. We hebben genoten van de vriendelijkheid en de gastvrijheid van de mensen hier. We hebben talloze apen gezien, vlinders, buffels, vleerhonden, muggen, reptielen en hier en daar een ongenodigde gast in onze kamer. We hebben door de jungle gehiked, vulkanen beklommen, in rivieren gekanood en tussen de rijstvelden gefietst. We hebben cultuur gesnoven in de vorm van dans, muziek, musea, architectuur, rituelen en laatste rustplaatsen. En we zijn zelf tot rust gekomen op Bali. Ubud was met stip op nummer één de fijnste plek om te verblijven en te relaxen maar ik denk dat niets opweegt tegen het gevoel bovenop de top van de Semeru te staan. Indonesië je was geweldig!