Voettochten, Vikingschepen en Vigelandsparken

Ik was vastbesloten maar één blogje te wijden aan de eerste twee dagen in Oslo maar al schrijvende bleek het verhaal toch al snel weer te lang te worden. Dus vervolg ik ons Oslo-avontuur in een tweede blog....

De volgende ochtend buig ik me nog even over ons reisplan. Het is namelijk toch nog veel drukker gebleken dan we dachten en treinen en hostels raken vol, tijd om toch maar wat tickets en kamers te boeken. Mijn maag protesteert ondertussen nog steeds dus we doen het rustig aan. Nadat we de sleutel in de 'keyhole' gedumpt hebben, gaan we weer op pad.

Ons plan was vandaag naar de vesting Akershus te lopen en vanaf daar een ferry te pakken naar Bygdøy. Eenmaal op weg naar de vesting besluiten we echter dat het hele stuk lopen misschien wel een beter idee is. De frisse lucht doet me goed en een boottocht zal mijn maag minder waarderen. Op een on-Bianca's-laag tempo wandelen we door. Dit blijkt inderdaad een bijzonder goed idee. Nu komen we niet alleen langs de mooie vesting, maar ook langs het Rådhuset en het Nobel Fredssenter, we wandelen langs de haven waar we een eindeloze hoeveelheid bootjes treffen.

Aangekomen bij Bygdøy nemen we het wandelpad dwars door de natuur, waar we onze neus eens lekker vullen met de heerlijke frisse lucht. Het regent af en aan, van miezer tot serieuze stortbuien, maar het is alles behalve koud dus dat mag de pret niet drukken.
Na een korte lunchbreak zijn we klaar voor het Vikingskiphuset. We zijn onder de indruk van de enorme omvang van de boten. De peddels daarentegen zijn net tandenstokers. Het mooie is dat het museum ook echt gebouwd is voor het doel waardoor ze goed tot hun recht komen. In de buurt van het museum staat ook het Folkemuseum (een openluchtmuseum) waar we niet ingaan maar waarvan we weten dat er een staafkerk staat. We maken het onze missie deze ook te spotten zonder het museum in te gaan. We lopen een stukje om het museum heen en krijgen uiteindelijk heel goed zicht op de kerk. Een mooi bouwwerk!

We beginnen aan onze terugtocht en willen hiervoor een andere route lopen. In plaats van de waterkant duiken we nu weer de bewoonde wereld in en hopen op de route een beeldenpark mee te pikken. Maar we zijn inmiddels wel een beetje gaar. We hebben er al een flinke tocht opzitten in slecht weer dus we moeten echt weer even zitten. Een theetje/koffietje later voelen we ons als herboren en besluiten ons plan uit te voeren. En daar hebben we zeker geen spijt van! Het beeldenpark is een waanzinnige serie beelden van mannen, vrouwen en kinderen. Sommige beelden zijn mooi en ingetogen, vele ronduit luguber en toont de mens in al haar waanzin.

Na het park en de zoveelste hoosbui zijn we wel echt op. Het soppen van Anita's toch-niet-geheel-waterdichte laarzen komt bijna boven haar stemgeluid uit en onze paraplu's dreigen het te begeven, dus het is tijd om te gaan. We beginnen aan het laatste deel van de tocht terug.

Als we onze bagage opgepikt hebben en aankomen bij het hostel kunnen we niet wachten tot we neer kunnen ploffen. Als de jongen achter de balie onze reservering opgezocht heeft begint hij zijn zin met 'het volgende is gebeurd....' en de moed zakt me in de schoenen. Nee, denk ik, niet nu! Ik wil niet ergens anders heen ik ben moe! En ja, ze zitten vol.....

Hij vervolgt zijn zin met dat er een kamer voor ons gereserveerd is bij het naastgelegen hotel van dezelfde eigenaar, voor dezelfde prijs, we krijgen een gratis upgrade. Ik check nog een keer "en dat is het pand hier direct naast?". "Ja, echt hier pal naast", bevestigt hij met een glimlach als hij de opluchting op mijn gezicht ziet verschijnen. We pakken onze spullen op en gaan naar de buren. Een groot hotel zonder charme maar netjes, ruim en schoon. Wat zijn wij blij dat we neer kunnen ploffen op een heerlijk bedje! Ongelofelijk moe maar minstens zo voldaan!