"No picture, please!"

Onze eerste dag in Yogyakarta is aangebroken! We worden wakker na een goddelijke nacht slaap met als enige verstoring in alle vroegte de speakers van de moskee waaruit de oproep tot gebed schalt. Maar we staan we fris en fruitig op. We ontbijten in het hotel en gaan op pad. Missie: Prambanan en een stadswandeling.

Het plan is een fietsje te huren en zelf naar Prambanan te fietsen. Bij het hotel weet de beste man niet waar hij moet kijken als ik vraag waar we een fiets kunnen huren dus we besluiten maar gewoon op pad te gaan en onderweg wel te zien wat we op de kop kunnen tikken.

Ons hotel zit in de buurt van een treinstation en we moeten ons bestelde treintickets voor morgenavond nog afhalen, dus we besluiten dat meteen te doen. Anita maakt voor het eerst kennis met het Aziatische oversteken en ook ik moet weer even schakelen. Na een paar straten hebben we de smaak wel weer een beetje te pakken. Onderweg houden we onze ogen open voor fietsverhuur maar zonder succes. We lopen verder en slaan ergens een zijstraatje in waardoor we echt in een soort 'woonerfje' komen waar we in alle rust doorheen lopen. We weten dat lopen maar Prambanan meer dan 3u in beslag neemt dus na mislukte pogingen om een fiets te huren, besluiten we wat anders te verzinnen. Als we eindelijk toe willen geven aan de zoveelste riksja chauffeur die zaken wil doen, blijkt hij Prambanan nog moeilijk te vinden en voor we het weten roept hij de hulp in van een ticketverkoper van de lokale buslijn. Die vertelt ons precies hoe we er met de bus kunnen komen en we kopen voor nog geen 25cent per persoon een ticket voor de bus die een minuut later al voor onze neus staat. Terwijl we denken te verstaan dat we er in 15 minuten zijn, komen we gaandeweg tot de conclusie dat hij waarschijnlijk 50 zei. Maar dan arriveren we uiteindelijk wel bij de bushalte vlak bij Prambanan. Terwijl het laatste stukje te voet afleggen barst er een bui los. Een flinke, waardoor we toch besluiten te schuilen onder het afdakje van een pinhokje.

Als we het zat zijn lopen we in de laatste druppels verder naar de ingang van Prambanan. Een indrukwekkend tempelcomplex, dat zeker een bezoekje waard is. Maar naast dat wij hier deze 'attractie' komen bekijken, blijken we hier zelf ook een attractie te vormen. Terwijl ik in mijn naïviteit denk dat een schoolmeisje vraagt of ik een foto van hun wil maken, blijkt al snel dat ze met mij op de foto willen. Nou voor een keertje wil ik dat wel doen maar na een tijdje rondstruinen blijken er meer van deze schoolmeisjes zo over te denken en daar hebben we toch niet zo'n zin in. Dus we proberen ze een beetje te ontwijken en zoals Anita zegt: nooit gedacht dat ik weg zou rennen voor kleine schoolmeisjes!

We krijgen trek en besluiten ter plekke te eten en een lekker biertje te drinken. Na de lunch besluiten we de andere (restanten van) tempels te bekijken die op het terrein staan. Uiteindelijk hebben we zo onze dag veel verder gevuld dan we van plan waren!
Na een nutteloze deet-smeer-pauze (ik word spontaan weer gebeten tijdens de smeer-pauze!) besluiten we terug te gaan naar de stad en stappen weer op de bus.

In de bus blijken we nog steeds een attractie en als ik heel beleefd de eer afsla om met het meisje naast me op de foto te gaan, neemt haar vriendinnetje het heft in eigen hand en gaat ons doodleuk stiekem proberen te fotograferen. Ik besluit dan en daar dat een celebrity status echt niets voor mij is. Wat irritant.

We stappen in de stad uit en lopen nog even maar fort Vredeburg. Terwijl het al gesloten is worden we aangesproken door een man die er werkt. In zijn beste Nederlands begint hij spontaan te vertellen en tips te geven en we mogen van hem nog even naar binnen sneaken om een fotootje te maken op de binnenplaats. Hierna bedanken hem en begeven ons naar de Malioboro straat, waar het een drukte van jewelste is. We passeren vele kraampjes met koopwaar (T-shirt, portemonnees, tassen, hoedjes, sieraden, kleding, beeldjes, etc.) en eten.

Na wat rondstruinen en een hapje eten gaan we langzaamaan op weg naar het hotel om op te frissen, het thuisfront te contacten en ons plan voor morgen verder voor te bereiden......Borobudur staat op de planning.