Naar Borobudur en terug!

Onze laatste dag alweer in Yogyakarta! De tijd gaat veel te snel. We ontbijten, pakken onze spullen en checken uit.

Vandaag staat in het teken van Borobudur! We weten dat we hiermee nog wel een tocht voor de boeg hebben. Om er te komen hebben we de bus nodig van het Jombor busstation. Deze ligt echter ook niet om de hoek en om daar te komen blijken we al twee stadsbussen nodig te hebben. Het verkeer rond de hoofdstraten van de stad is vooral eenrichtingsverkeer en iedere tocht die je aflegt kost je dus veel tijd omdat je al snel een flinke omweg af moet leggen in zeer drukke straten. Uiteindelijk zijn we zeker wel een uurtje of twee verder voor we bij Borobudur zijn gearriveerd.

Vanaf de bus lopen we naar het tempelcomplex. Ik zeg nog vooraf tegen Anita "bereid je maar voor op nog een rondje celebrity spelen" en nog voor we überhaupt bij de ticketoffice zijn, zijn de eerste twee foto's van me al gemaakt. Omdat ze het allemaal zo lief vragen besluit ik mijn celebrity status maar min of meer te omarmen.

Borobudur zelf is een schitterend plaatje. Het is toch altijd anders om het in real life te zien en ik moet zeggen ik ben onder de indruk. We struinen er een tijdje rond tot we alle levens wel gezien hebben. Onze rammelende maagjes sturen ons naar een restaurantje op het terrein waar we onder het genot van een koude Bintang genieten van een lekkere lunch.

Verder is er op het terrein niets meer te zien dus we reizen terug naar de stad. Dit keer is het Anita die de aandacht trekt van een Indonesische vrouw in de bus. Niet alleen wordt er naar haar gekeken er wordt ook duidelijk naar haar gewezen en over haar gesproken. De oudere dame in kwestie vindt het maar wat fascinerend!

We hopen in de stad nog het waterkasteel mee te pakken maar uiteindelijk zijn we daar al veel te laat voor. Helaas moeten we concluderen dat de reis naar de twee tempels zoveel tijd in beslag genomen heeft dat we andere interessante dingen in Yogyakarta niet hebben kunnen doen, maar ze waren het waard!

En de busreizen zelf waren natuurlijk ook een ervaring op zich. Meest opvallende vind ik nog wel de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen hier. Iedereen wijst je met even veel enthousiasme uit zichzelf de juiste weg ook als dat betekent dat je gebruik gaat maken van een bus in plaats van hun riksja, paardenkoets of scooter.

Als we besluiten dat het mooi is geweest zorgen we nog voor wat eten en gaan langzaamaan terug naar het hotel waar we onze spullen hebben achter gelaten. We hopen nog even op te frissen maar aangezien het nog warm is helpt het niet echt. Als we klaar zijn voor vertrek installeren we onze rugtassen weer en lopen naar het treinstation.

Veel te vroeg voor de trein zijn we aanwezig dus we installeren ons nog even. Als we goed en wel zitten loopt er niet veel later iemand voorbij die vermeld dat de trein die zojuist op ons perron binnengerold is al de trein naar Malang is. Veel te vroeg dus we besluiten het nog even te checken. Het is hem inderdaad en we zoeken onze gereserveerde zitplaatsen op in de executive coupé.

De trein heeft iets weg van een vliegtuig met dames in KLM-blauwe pakjes met hoedjes, die maaltijden en drankjes rondbrengen. De executive coupé is zo chique als het wordt, de stoelen kunnen lekker ver naar achteren, de airco doet het en we zijn voorzien van een kussentje en kleedje. Dat laatste blijkt nog nodig want de airco doet zijn werk erg goed. Ondanks af en toe kort wakker te worden, slaap ik uiteindelijk heerlijk. Tot in alle vroegte de wekker gaat.....