Koeien, bananen en Indonesische covers

's Nachts lig ik langere tijd wakker. Het is warm, ik ben zweterig en de jeuk van de inmiddels 23 muggenbulten irriteert me mateloos. Gelukkig val ik weer in slaap en dat hou ik vol tot de volgende ochtend.

Er is nog altijd geen water dus improvisatie is nog steeds de norm. Terwijl we ons half in de badkamer, half op het balkon opfrissen observeren we de aapjes invasie die aan ons voorbij trekt. Een groep van een aapje of 40 loopt aan de overkant van het water aan ons voorbij.

Daarna moeten we onze host te pakken zien te krijgen want we willen nog een rit naar het vliegveld zien te regelen. We hebben hem er gisteren telefonisch over gesproken maar zouden het verder face-to-face afhandelen. Hij was echter zo laat dat wij al in slaap waren gesukkeld. We besluiten hem maar wakker te maken en uiteindelijk is het snel geregeld en kunnen we op pad!

Regen komt met bakken uit de lucht vallen dus verpakt in onze poncho's gaan we op pad. De straten zijn vol gelopen en we treffen zelf een enkele omgevallen boom en naar beneden gestorte kabels aan op onze route.

Na een snel ontbijt stappen we in de auto op weg naar het vliegveld. Een rit van bijna 4,5 uur. Het eerste deel is vooral weer erg hobbelig en met veel loslopende koeien, ik waan me voor een moment in India. Waar we de avond van onze aankomst geen idee hadden wat onze omgeving was, zien we nu eindeloze velden vol met palmbomen bestemd voor palmolie.

Daarnaast rijden we door dorpjes en kletsen we met onze chauffeur. Hij vertelt ons dat zijn familie is omgekomen bij de tsunami van 2004 en we zijn er even stil van. Hij probeert ons meer van de stad te laten zien maar we willen gewoon op tijd onze vlucht halen dus passen. Wel stoppen we een keer extra om banana goreng te halen, die we natuurlijk moeten proeven. Dat gaat er wel in! De rest van onze rit genieten we van Indonesische, engelstalige covers van bekende nummers. Soms ronduit een verkrachte versie van klassiekers zoals Nirvana's Smells like teenspirit. Soms denk je dat het origineel toch niet erger kan maar wordt je ongelijk bewezen zoals bij Wannabe van de Spice Girls waar ze een ongecensureerde versie van gemaakt hebben.

Keurig op tijd komen we op het vliegveld aan waar we ook onze Duitse junglevrienden op weg naar huis weer treffen. We vliegen met een Indonesische maatschappij die qua kwaliteit vergelijkbaar is met KLM. Ook op een korte vlucht krijgen we nog een prima maaltijd voorgeschoteld en kijk ik een filmpje. Onze overstap in Jakarta halen we deze keer een stuk soepeler, hoewel er al erg vroeg 'last call' wordt geroepen.

In Yogyakarta komen we rond 22u aan in het hotel. Een schone kamer, airco en een goede badkamer staan ons te wachten. Heerlijk! Na ons jungle avontuur hebben we behoefte aan een goede, lange douche. Nadat we opgefrist en geïnstalleerd zijn, zoeken we nog even contact met het thuisfront en kruipen daarna onder de wol.