Laatste stop: Taman Negara....en 'tot slot'

Mijn laatste stop is Taman Negara. Oftewel de jungle. Ik word wakker in KL en check uit. Op jacht naar de ticket office waar ze het vervoer maar TN voor me kunnen regelen. De route lijkt zo simpel maar zoals altijd krijg ik het voor elkaar om het niet direct te vinden. Het blijkt ook enigzins verstopt te zitten in een hotel. Daar aangekomen regel ik het vervoer met de bus en boot naar TN. Ik besluit het zeker voor het onzekere te nemen en laat mijn maag verder leeg.

In een busrit van 2,5 a 3 uur rijden we naar Jerantut. De chauffeur rijdt als een idioot. Ik heb weer het gevoel in India te zijn. Hij rijdt hard en naar mijn zin te dicht op zijn voorganger. In Jerantut moeten we even wachten. Lunchbreak en de administratie. Je hebt een permit nodig om het park in te mogen en je camera mee te mogen nemen. Ik regel direct toch maar een paar tours om die dag die ik daar heb optimaal te benutten.

Inmiddels heb ik ook kennis gemaakt met een stelletje uit.Duitsland, een uit de UK en een soloreizigster uit Italie. We stappen weer op een busje en ik kom tot de conclusie dat de rijstijl haast wel organisatiebeleid moet zijn want ook deze chauffeur rijdt als een malle. Heuvel op en af alsof ik in een achtbaan zit.

Als de bus ons afgezet heeft krijgen we onze permits en moeten even wachten op de boot. Er ligt een boot waarvan ik denk...leuk voor een tochtje maar uhm..wanneer stappen we over? En ja na een minuut of 10 a 15 begin ik al te draaien omdat ik echt niet lekker zit. Boottochtje duurt alleen wel even 2u. Ik blijf draaien en zit mijn tijd uit. Ondertussen vergeet ik daardoor bijna te genieten van het uitzicht!

Na de boottocht krijgen we wat info van de organisatie en gaan Alessia en ik samen op jacht naar een kamer. Na een kamer waarbij het toilet een gat in de vloer is en een waarbij we prijs kwaliteit nogal ver uit elkaar vinden liggen, kiezen we voor een kamer die net zo krakkemikig in elkaar zit als alle andere in het dorp maar we kunnen er mee leven. Eenmaal besloten spring ik zo snel mogelijk onder de douche. Even het zweet afwassen en dan nog snel een hapje eten voor ik me naar de nachtelijke jungle trek begeef.

Gewapend met een zaklamp gaan we op pad. Onze gids heeft er duidelijk zin in. Hij laat ons o.a. termieten, reuzemieren, diverse vogels, spinnen, wandelende takken, slangen en nachtbloemen zien. Hij laat ons zien hoe je een schorpioen uit zijn schuilplaats lokt en hoe hard de 'warrior termites' zich vastbijten als je ze aanraakt. Hij test een paar keer onze jungle ogen in ruil voor een tiger biertje maar we zijn steeds net niet snel genoeg. Opvallend is hoe idioot druk het eigenlijk is. Het is niet eens hoogseizoen maar er zijn vele groepen op de been. De grote dieren laten zich dan ook niet zien. Onze gids sluit nog af met een Ruud Gullit grap en dan zit de avond erop.

De volgende ochtend ontbijten Alessia en ik samen voor we op onze tocht gaan. We hebben ons opgegeven voor een jungle toch met de Canopy Walkway en een trek naar een uitzichtpunt.

Om de grote drukte voor te zijn doen we eerst de canopy. Een serie van touwbruggen door de jungle. Om daar te komen gaan we eerst heel wat trappen op naar boven. Het is benauwd en het zweet breekt me aan alle kanten uit. Ik ben al min of meer doorweekt voor ik ook maar aan de walkway kan beginnen. Ondanks dat we zo vroeg zijn, neemt de hoeveelheid mensen toch wel echt van de charme hiervan weg. Maar toch een leuke ervaring.

Hierna lopen we door naar boven. Behalve Alessia en ik bestaat de groep uit een familie met drie jonge kids. Voor hen is het klimmen en klauteren even leuk maar met de hitte zijn ze toch al snel moe. De gids en wij klauteren verder naar boven terwijl de familie een rustpauze neemt. Onze gids is vanaf het begin een stuk minder enthousiast dan de vorige en ik snap nu waarom. Hij zegt dat hij dol is op zijn baan maar het leuker vind om met een paar mensen een trek de jungle in te doen, af van het gebaande pad zodat je ook echt de kans hebt dieren te spotten. Zoals hij zegt: het enige wat je hier tegen gaat komen is 'the human'. In ieder geval na een keer of 8 heb ik de boodschap begrepen. Als we willen doet hij vanavond met ons een night jungle walk. Tja, als dat eerder had geweten had ik liever de off-road hike gehad, want dit is echt wel heel erg platgelopen, maar ja voor nu laat ik het er even bij.

We bereiken het uitzichtpunt. Waar het uitzicht inderdaad de moeite waard is maar de wespenplaag als snel erg vervelend wordt. Na een break lopen we terug naar het begin en stappen weer op de boot.

Na de lunch, maak ik me klaar voor het middagprogramma. Ik heb gekozen voor en bezoek aan de Orang Asli village gecombineerd met 'rapid shooting'. De boodschap was 'prepare to get wet' en denkend aan mijn vorige raftingavontuur geloof ik dat. Deze variant is wat minder spectaculair, de boot is dezelfde waar we anders ook in zitten en de rapids zijn van het niveau family friendly maar dan nog zorgt de gids er voor dat we flink doorweekt raken en het een stuk heftiger lijkt dan het is. Helemaal leuk!

Aangekomen bij de village blijkt mijn gids zelf ook tot de Orang Asli te behoren maar niet hier in dit dorp te wonen. Het is een klein dorpje met maar circa 10 families. We krijgen een uitgebreide introductie over de stam en de chief. We zien wat voor dingen ze maken met producten uit de omgeving. Hij laat zien waaruit een blaaspijp bestaat waarmee ze pijltjes afschieten we krijgen een demonstratie van het maken van de pijlen. Waarbij de natuur gebruikt wordt om te lijmen en te schuren!

Natuurlijk moeten we deze ook een werking zien. Het doel is een knuffelbeertje en nadat onze gids heeft laten zien hoe het werkt, zijn wij aan de beurt. Onder het mom 'ladies first' mag ik van de heren in de groep de spits afbijten! Natuurlijk schiet ik er volledig naast. Een andere gids grapt dat ik daarmee hooguit een olifant kan raken en ik kan hem geen ongelijk geven. We krijgen een demonstratie hoe we vuur kunnen maken en de heren lukt vrij snel, maar uiteindelijk slopen ze beide een deel van het 'starterkit' dus deze laat ik aan me voorbij gaan. Wie wil mag nog even zwemmen en dan gaan we terug. Ook op de terug weg kunnen we op veel water rekenen. We strijden met de boot naast ons, hun gids zorgt voor zoveel mogelijk spetters onze richting op en andersom. Compleet doorweekt kom ik aan.

Qua tours zit het er op. Ik ga vast wat spulletjes pakken en heb mijn laatste avondmaal hier in Maleisie met Alessia. Terwijl we aan het eten zijn komt de regen met bakken uit de lucht vallen en echt helemaal opklaren doet het niet meer.

Mijn laatste dag staat in het teken van vervoer: boot, minivan, bus, trein en vliegtuig. De ochtend start ik lekker rustig op met een lange douche, trek mijn laatste schone kleren aan, geef de laatste spulletjes nog even een plekje, check uit, ontbijt en ga ruim op tijd naar de boot.

Als de boot er is maak ik me klaar voor weer een tocht van 2u. Gelukkig zit de boot niet vol en zit er niemand naast me, dit maakt het makkelijker om een goede houding te vinden. Af en toe doezel ik weg en kom de tijd een stuk makkelijker door dan op de heenweg. Op een gegeven moment hoor ik dat we over een rots varen en de motor slaat af. De jongen doet poging na poging om het ding weer op gang te krijgen en ik maak me geen zorgen. Lijkt me dagelijks werk en komt vast weer goed.

Bovendien moeten we een heel eind zijn dus al peddelen we dan nog komt het goed.Pas na een minuut of 15 begin ik het een beetje zat te worden. Hij vraagt een vrouw achter in de boot naast mij te gaan zitten met haar dochter. Daar gaat mijn extra ruimte...maar alles voor een goede terugvaart ;-)
Hij doet weer een tijd verwoedde pogingen en vraagt daarna nog twee anderen om wat verder naar achter te schuiven en blijkbaar brengt dat de boel weer in balans want we kunnen weer!

De rest van de reis verloopt voorspoedig. In KL aangekomen stortregent het alleen weer. De zin om nog even een rondje chinatown te doen, vergaat me daarmee wel dus ik ga vast richting Sentral. Daar struin ik nog even in het aanliggende winkelcentrum tot ik het zat ben en pak de trein naar het vliegveld. Ik ben vroeg maar kan vast inchecken en bagage dumpen. Laat mij nog wat tijd om op te frissen en mijn laatste blog te schrijven!

Terwijl ik hier zit en schrijf bedenk ik me dat ik de muggen meer dan zat ben maar qua dieptepunten niet veel verder kom. Een hoogtepunt kiezen valt echter niet mee. Ik heb er weer een prachtreis opzitten. Ik heb het land verkend per voet, taxi, minivan, bus, metro, monorail, trein en vliegtuig. Genoten van de stad en de jungle, van de theeplantages en de tempels, van de streetart en de clan jetties, van de village en de mangrove, van streetfood en van de moskee, van alle prachtige flora en fauna, van het wakker worden van een kraaiende haan tot het naar bed gaan met stadsgeluiden. Ik heb weer hele bijzondere mensen ontmoet met Sarah als hoogtepunt en niet te vergeten de Amerikaan uit het Midden-Oosten. Veel geleerd met dank aan de geweldige gidsen en in twee weken ben ik weer heel wat ervaringen rijker. Ik zal me Maleisie vooral herinneren als het land van de vriendelijke mensen!