Goddelijke ervaringen: the Garden of the Gods en een home-cooked meal van mijn christelijke host.
11 september 2014 - Colorado Springs, Colorado, Verenigde Staten
Helaas is mijn boodschap vandaag weinig origineel: wat een bijzondere dag weer!
Na de gezellige avond van gisteren werd het laat voor ik kon gaan slapen. Had tenslotte nog een blog te schrijven ;-).
Na lekker 'uitgeslapen' te hebben tot een uurtje of 8/half 9 en een lekkere lange douche ging ik op pad. Eerst de wandeling 'downtown', dan mijn vitamientjes bijtanken met een ontbijtje in de juicebar die ik woensdag ontdekt hebt en waar ze me al herkende!
De enige plek waar echt en vers voedsel en drankjes bereid worden. Heerlijke groentesappen en een goddelijk ontbijtje dat bestond uit een soort 'smoothie' van acaibessen (en andere ingredienten) bedekt met een laag granola en verse banaan, aardbei en blauwe bessen. Man, wat was ik daar aan toe! En ik heb de energie nodig voor mijn activiteit van vandaag. Ik ga weer een van de dingen doen die hoog op mijn verlanglijstje staat: the Garden of the gods.
Ik begreep gisteren al van Joshua dat een groot deel alleen te voet toegankelijk is maar overweeg toch een fiets te huren om er snel te kunnen komen en daarna andere delen van de stad te verkennen. Ik zoek een adresje op dat prima op de route ligt en pak de bus die kant op. Op het moment dat de bus aankomt rijden word ik begroet door een man die gisteren ook in de bus zat en me toen een compliment gaf over mijn outfit. Hij herkent me refereert naar gisteren en zegt dat hij mijn outfit (zelfde als gisteren) alweer leuk vindt, dus ik zeg 'alweer dankjewel'. Als we gelijktijdig uitstappen zegt hij 'nice running into you again' en ik verbaas me over het 'dorpse gevoel' van deze stad. Ik geloof dat ik als zeldzame backpacker toch wel opval.
Nadat ik uitgestapt ben, ga ik op zoek naar de fietsenwinkel maar die blijkt er niet meer te zitten. Ik weet dat er nog een zit eerder op de route op de kruising met 7th en laten we zeggen dat ik nu bij 24th zit dus da's een flink stuk terug en ik weet niet of die verhuurt. Met de opmerking van Joshua in mijn achterhoofd besluit ik maar gewoon richting the Garden of Gods te lopen. Wederom maak ik vele mijlen maar zodra ik vanuit mijn ooghoeken een glimp opvang van een rotsformatie begin ik bijna te stuiteren. Jaaa, ik ben er bijna!!!
En zo mooi als verwacht is het gelukkig ook. Inderdaad is vrijwel alles puur voetgangersgebied dus ik ben blij dat ik ben gaan lopen. Ik zie alleen maar beelden die ik vast wil leggen en straks uitvergroot aan mijn muur wil hebben. Naast het aangelegde pad zijn er prachtige trails om te hiken dus dat ga ik dan ook zeker doen. Zelfs de borden dat dit een natuurgebied is en er mogelijk slangen aanwezig zijn weerhouden me er niet van. Gelukkig zie ik ze alleen op de bordjes!
Uiteindelijk besluit ik dat het genoeg is geweest en dat ik wel weer een maaltijd kan gebruiken. Dus loop ik terug richting de grote weg. Ik kom uit op de weg die leidt van Colorado Springs naar Manitou Springs en op dat punt ben je al bijna in Manitou. Bij de bushalte zie ik volgens mij weer een bekend gezicht van een van mijn busritten. De man loopt af en toe weg van de halte met zijn rug naar me toe om een klein flesje sterke drank uit zijn zak te halen, aan zijn mond te zetten en een flinke slok achterover te slaan.
Na een tijdje vraagt hij me hoe laat de bus er zou moeten zijn en we raken aan de praat. Nadat we de bustijden besproken hebben praten we over mijn reis, hij vertelt over zijn vrouw die bij hem wegging en weer terug kwam, dat hij ook best een nare, kritische man voor haar is. We praten over wiet en alcohol en hoe dat laatste mensen gekke dingen laat doen, zoals hij zegt. Terwijl hij dat zegt, zie ik dat hij tegelijkertijd wanhopig het flesje in zijn jaszak vastgrijpt tot hij zich niet meer kan beheersen, het eruit haalt, naar achter loopt en een flinke slok neemt. Ik doe alsof mijn neus bloed en we pakken het gesprek weer op. Het is wel heel triest om te zien en ik realiseer me dat de keuze om met het openbaar vervoer te reizen maakt dat ik ineens veel meer zie van deze laag van de samenleving maar ook dat deze laag best omvangrijk is. Best confronterend.
Maar ok, genoeg 'drama'. Terug in de stad eet ik wat en ga naar huis. Ik ga even op de bank liggen en val als een blok in slaap. Als ik wakker wordt is zoals gewoonlijk alleen Nick thuis. Ik neem een douche en als ik terugkom is het huis weer leeg. Ik ga aan de keukentafel zitten, bedenken dat ik maar iets voor het eten moet verzinnen als dan eindelijk 'mystery roommate Luke' binnenkomt.
Hij lost ook direct het probleem van het eten op. Hij vraagt me wat ik lust en of ik veganistisch ook ok vind. Ja, kom maar op met verse groente en fruit! Hij flanst een prachtige salade voor ons in elkaar met zowel groente als fruit en kookt wat volkoren rijst. Als we mijn liefde voor spicy indiaas eten bespreken, grijpt hij zijn kans en gooit er flink wat pepers door. Kortom hij maakt er een goddelijk maaltje van.
Terwijl Luke kookt, komt ook Joshua thuis die zich op de 'left over' mexicaanse hapjes stort en me kennis laat maken met meer eigenaardigheden uit de Amerikaanse supermarkten. Een sapje uit concentraat dat naar aardbei en banaan moet smaken maar voor mij vooral naar suiker smaakt. En omdat ik zeg dat Amerikanen niks van kaas snappen krijg ik een stukje kaas voorgeschoteld met pepers. Ik moet toegeven, het kan ermee door.
We schuiven aan voor wederom een gezellige avond. Terwijl we praten en lachen zegt Joshua dat hij zich bedenkt dat er van die momenten zijn dat je eigenlijk alledaagse dingen doet maar je je beseft dat er geen plek is waar je op dat moment liever wilt zijn...we vatten het op als een compliment en ik besef me vooral wat goed ik het getroffen heb met deze mannen. Er wordt met alle liefde voor me gezorgd en ik word gewoon opgenomen als deel van het huishouden. Dit is een AirBnB ervaring van een totaal andere orde. Het is een mannenhuishouden en dus niet de meest sfeervolle inrichting of het schoonste huis maar wat een warmte, ongekend! Ik ben blij dat ik de gok gewaagd heb om bij 4 vreemde kerels te verblijven.
De avond begint op zijn einde te lopen. Ik schrijf mijn blog terwijl Luke zich over het huiswerk buigt en drink mijn laatste biertje op. Morgen ga ik hier weer weg. Overdag heb ik nog tijd voor Colorado Springs en om 17u ga ik terug richting Denver. Daar breng ik het laatste weekend door van deel 1 van deze bijzondere reis. Maandag in alle vroegte start deel 2 waarbij ik naar San Francisco vlieg om Anita te treffen. Ik besef me hoe snel de tijd gaat en kijk enorm uit naar SF en het samen verder reizen maar zal Colorado enorm missen.....toch wel een bijzonder mooie staat!
Na de gezellige avond van gisteren werd het laat voor ik kon gaan slapen. Had tenslotte nog een blog te schrijven ;-).
Na lekker 'uitgeslapen' te hebben tot een uurtje of 8/half 9 en een lekkere lange douche ging ik op pad. Eerst de wandeling 'downtown', dan mijn vitamientjes bijtanken met een ontbijtje in de juicebar die ik woensdag ontdekt hebt en waar ze me al herkende!
De enige plek waar echt en vers voedsel en drankjes bereid worden. Heerlijke groentesappen en een goddelijk ontbijtje dat bestond uit een soort 'smoothie' van acaibessen (en andere ingredienten) bedekt met een laag granola en verse banaan, aardbei en blauwe bessen. Man, wat was ik daar aan toe! En ik heb de energie nodig voor mijn activiteit van vandaag. Ik ga weer een van de dingen doen die hoog op mijn verlanglijstje staat: the Garden of the gods.
Ik begreep gisteren al van Joshua dat een groot deel alleen te voet toegankelijk is maar overweeg toch een fiets te huren om er snel te kunnen komen en daarna andere delen van de stad te verkennen. Ik zoek een adresje op dat prima op de route ligt en pak de bus die kant op. Op het moment dat de bus aankomt rijden word ik begroet door een man die gisteren ook in de bus zat en me toen een compliment gaf over mijn outfit. Hij herkent me refereert naar gisteren en zegt dat hij mijn outfit (zelfde als gisteren) alweer leuk vindt, dus ik zeg 'alweer dankjewel'. Als we gelijktijdig uitstappen zegt hij 'nice running into you again' en ik verbaas me over het 'dorpse gevoel' van deze stad. Ik geloof dat ik als zeldzame backpacker toch wel opval.
Nadat ik uitgestapt ben, ga ik op zoek naar de fietsenwinkel maar die blijkt er niet meer te zitten. Ik weet dat er nog een zit eerder op de route op de kruising met 7th en laten we zeggen dat ik nu bij 24th zit dus da's een flink stuk terug en ik weet niet of die verhuurt. Met de opmerking van Joshua in mijn achterhoofd besluit ik maar gewoon richting the Garden of Gods te lopen. Wederom maak ik vele mijlen maar zodra ik vanuit mijn ooghoeken een glimp opvang van een rotsformatie begin ik bijna te stuiteren. Jaaa, ik ben er bijna!!!
En zo mooi als verwacht is het gelukkig ook. Inderdaad is vrijwel alles puur voetgangersgebied dus ik ben blij dat ik ben gaan lopen. Ik zie alleen maar beelden die ik vast wil leggen en straks uitvergroot aan mijn muur wil hebben. Naast het aangelegde pad zijn er prachtige trails om te hiken dus dat ga ik dan ook zeker doen. Zelfs de borden dat dit een natuurgebied is en er mogelijk slangen aanwezig zijn weerhouden me er niet van. Gelukkig zie ik ze alleen op de bordjes!
Uiteindelijk besluit ik dat het genoeg is geweest en dat ik wel weer een maaltijd kan gebruiken. Dus loop ik terug richting de grote weg. Ik kom uit op de weg die leidt van Colorado Springs naar Manitou Springs en op dat punt ben je al bijna in Manitou. Bij de bushalte zie ik volgens mij weer een bekend gezicht van een van mijn busritten. De man loopt af en toe weg van de halte met zijn rug naar me toe om een klein flesje sterke drank uit zijn zak te halen, aan zijn mond te zetten en een flinke slok achterover te slaan.
Na een tijdje vraagt hij me hoe laat de bus er zou moeten zijn en we raken aan de praat. Nadat we de bustijden besproken hebben praten we over mijn reis, hij vertelt over zijn vrouw die bij hem wegging en weer terug kwam, dat hij ook best een nare, kritische man voor haar is. We praten over wiet en alcohol en hoe dat laatste mensen gekke dingen laat doen, zoals hij zegt. Terwijl hij dat zegt, zie ik dat hij tegelijkertijd wanhopig het flesje in zijn jaszak vastgrijpt tot hij zich niet meer kan beheersen, het eruit haalt, naar achter loopt en een flinke slok neemt. Ik doe alsof mijn neus bloed en we pakken het gesprek weer op. Het is wel heel triest om te zien en ik realiseer me dat de keuze om met het openbaar vervoer te reizen maakt dat ik ineens veel meer zie van deze laag van de samenleving maar ook dat deze laag best omvangrijk is. Best confronterend.
Maar ok, genoeg 'drama'. Terug in de stad eet ik wat en ga naar huis. Ik ga even op de bank liggen en val als een blok in slaap. Als ik wakker wordt is zoals gewoonlijk alleen Nick thuis. Ik neem een douche en als ik terugkom is het huis weer leeg. Ik ga aan de keukentafel zitten, bedenken dat ik maar iets voor het eten moet verzinnen als dan eindelijk 'mystery roommate Luke' binnenkomt.
Hij lost ook direct het probleem van het eten op. Hij vraagt me wat ik lust en of ik veganistisch ook ok vind. Ja, kom maar op met verse groente en fruit! Hij flanst een prachtige salade voor ons in elkaar met zowel groente als fruit en kookt wat volkoren rijst. Als we mijn liefde voor spicy indiaas eten bespreken, grijpt hij zijn kans en gooit er flink wat pepers door. Kortom hij maakt er een goddelijk maaltje van.
Terwijl Luke kookt, komt ook Joshua thuis die zich op de 'left over' mexicaanse hapjes stort en me kennis laat maken met meer eigenaardigheden uit de Amerikaanse supermarkten. Een sapje uit concentraat dat naar aardbei en banaan moet smaken maar voor mij vooral naar suiker smaakt. En omdat ik zeg dat Amerikanen niks van kaas snappen krijg ik een stukje kaas voorgeschoteld met pepers. Ik moet toegeven, het kan ermee door.
We schuiven aan voor wederom een gezellige avond. Terwijl we praten en lachen zegt Joshua dat hij zich bedenkt dat er van die momenten zijn dat je eigenlijk alledaagse dingen doet maar je je beseft dat er geen plek is waar je op dat moment liever wilt zijn...we vatten het op als een compliment en ik besef me vooral wat goed ik het getroffen heb met deze mannen. Er wordt met alle liefde voor me gezorgd en ik word gewoon opgenomen als deel van het huishouden. Dit is een AirBnB ervaring van een totaal andere orde. Het is een mannenhuishouden en dus niet de meest sfeervolle inrichting of het schoonste huis maar wat een warmte, ongekend! Ik ben blij dat ik de gok gewaagd heb om bij 4 vreemde kerels te verblijven.
De avond begint op zijn einde te lopen. Ik schrijf mijn blog terwijl Luke zich over het huiswerk buigt en drink mijn laatste biertje op. Morgen ga ik hier weer weg. Overdag heb ik nog tijd voor Colorado Springs en om 17u ga ik terug richting Denver. Daar breng ik het laatste weekend door van deel 1 van deze bijzondere reis. Maandag in alle vroegte start deel 2 waarbij ik naar San Francisco vlieg om Anita te treffen. Ik besef me hoe snel de tijd gaat en kijk enorm uit naar SF en het samen verder reizen maar zal Colorado enorm missen.....toch wel een bijzonder mooie staat!