Bye, bye Colorado......Hello San Francisco!!!

Zoals gezegd, vliegt de tijd voorbij. Mijn laatste dag in Denver heb ik rustig aan gedaan. Beetje rondgeslenterd en alsof ik een echte Amerikaan ben, stond de dag in het teken van American football. Iets wat ik volgens Jason niet mocht missen, is tenslotte echt Amerikaanse cultuur.

De Denver Broncos winnen, dus de stad is blij. Ondertussen denk ik dat het spel niet aan mij besteed is. Voor iedere 15 minuten speeltijd kun je rustig 45min tot een uur rekenen. Het lijkt wel alsof er letterlijk iedere minuut een reclameblok volgt van een paar mimuten of algemeen geouwehoer over de spelers/het spel. Het duurt mij allemaal wat lang en ik zie te weinig spel om het te begrijpen. 's Avonds spelen de 49ers (San Francisco) tegen de Packers (Chicago) en ik vraag Jason om een introductie: leg me dit rare spel eens uit, ik snap er niks van.

Na wat basics begin ik er iets van te begrijpen en ik bestook hem af en toe met vragen. Hij heeft me ook het principe van 'fantasy football' uitgelegd. Wat nogal een ding is daar. Ik had er al eens van gehoord en dat je dan dus je eigen spelers kiest maar wist verder niet hoe het werkte. Het komt eigenlijk neer op wat wij doen met een WK-poule. Iedereen legt wat in, je fantasy team scoort op basis van de daadwerkelijke activiteiten in de wedstrijden dus als je goed gekozen hebt, ga jij er vandoor met de prijs.

Uiteindelijk wordt het zo toch best leuk om te kijken en ik begin een beetje mee te leven. Chicago wint en dan vind ik het langzaam bedtijd worden. Mijn ogen willen alleen niet dus ik besluit Jason te vragen of hij iets van (cafeinevrije) thee in huis heeft en na een beetje snuffelen stuit hij op 'sleeping time', kruidenthee voor een goede nachtrust en het blijkt succesvol!

De volgende ochtend is het erg vroeg, mijn vlucht gaat om 8.55 en ik wil er op tijd zijn. Ook Jason moet belachelijk vroeg de deur uit voor een vergadering en hij brengt me naar het station. Vanaf daar is het nog ongeveer 45min naar het vliegveld. Ik ben ruim op tijd en alles gaat soepel, mijn bagage inchecken gaat razendsnel, er gaat wonder boven wonder eens geen alarm af bij security dus het iets te grondige fouilleren blijft me bespaard.

De vlucht zelf gaat ook soepel en voor ik het weet ben ik in San Francisco. Ik moet nog even wennen aan het idee. Dit betekent dat er helaas, helaas een einde is gekomen aan deel 1 van deze geweldige reis en ik vind het jammer om Colorado achter te laten. Aan de andere kant heb ik enorm zin in deel 2: ik kan niet wachten om San Francisco te verkennen en met Anita op pad te gaan.

Anita landt een uur later en zoala verwacht duurt het ongeveer een uur om door customs te komen en d'r bagage op te pikken. Ik wacht op haar in de aankomsthal. Eerst geduldig terwijl ik in mijn hoofd probeer te verwerken wat ik allemaal heb meegemaakt tot nu toe en ruimte te creeeren voor alle nieuwe ervaringen. Als ik doorkrijg dat de mensen van de vlucht uit Amsterdam binnen beginnen te druppelen zit ik op het puntje van mijn stoel. Deel twee gaat echt beginnen en ineens duurt het lang. Vol verwachting kijk ik op iedere keer dat er iemand uitkomt en het lijkt spannender te worden iedere keer dat het niet Anita is. Zo is dat dus om aan deze kant van de deur te staan!

Uiteindelijk komt ook Anita door de deur en kan ons avontuur beginnen. Haar vlucht was goed maar lang en vermoeiend! We nemen even de tijd om te kijken hoe we van daar naar Clarence kunnen komen en gaan op pad.

We pakken de 'bart' een soort metro richting de stad. Waar we uitstappen bij 16th street in de wijk Mission. We kijken om ons heen en vragen ons af in wat voor wijk we nu toch beland zijn. We vinden direct de bushalte maar missen de bus. Schuin tegenover stopt ook de bus 22 met dezelfde bestemming. Ook zoiets handigs hier, je moet dus op kunnen maken uit de rijrichting welke kant je op moet maar we kennen de stad nog niet dus we hebben geen idee. Net als we ons beseffen dat we misschien aan de verkeerde kant staan komt de bus en we vragen het de chauffeur. We blijken goed gegokt te hebben en stappen in. Fillmore street, waar we moeten zijn is een van die enorm lange straten dus we laten ons leiden door de huisnummers en kunnen letterlijk voor de deur uitstappen.

Clarence heeft besloten de middag thuis te werken en we worden hartelijk ontvangen! Hij heeft een superleuk appartement en een overenthousiast hondje. We krijgen de 'grand tour', hij overlaad ons al me tips en zorgt dat we niets tekort komen. Nadat we ons opgefrist hebben gaan we beginnen aan onze eerste ontdekkingstocht. We lopen door een parkje dat een prachtig uitzicht geeft. Vervolgens vangen we een glimp op van het water en de golden gate bridge en besluiten door te lopen naar de marina.

We genieten van het uitzicht, puffen even uit en lopen terug via Fillmore street. Als we tegen 18u terugkomen is Anita stiekem al 22uur op en begint het te voelen. Ze besluit het rustig aan te doen die avond terwijl ik op pad ga met de mannen. Ze introduceren de keuken van New Mexico, heerlijk! We bestellen drie gerechten en delen deze lekker. Darryl blijkt ook enorm goed gezelschap! Hij weet veel, kan goed vertellen en is geinteresseerd. Ik hoor gelijk van alles over de geschiedenis van de stad terwijl we er doorheen lopen.

Na het eten besluiten we nog een drankje te doen in een Jazzbar, schuintegenover het huis. Hier geen gelikte show maar wel een paar goede muzikanten die samen jammen. Terwijl ik zit te luisteren en te genieten bedenk ik me wat een levendig deel van de stad dit is en hoe goed we het getroffen hebben met de heten. Volgens mij hoeven we ons hier de komende dagen niet te vervelen!!