Een lange reis....
29 augustus 2014 - Denver, Colorado, Verenigde Staten
Een lange en vermoeiende reis later ben ik er dan! Inmiddels heb ik een paar uurtjes geslapen en weer klaarwakker. Het is zo ongeveer half 3 's nachts. Normaal zou de heenreis geen jetleg op moeten leveren maar mijn gebrek aan slaap van de laatste twee nachten voor vertrek en het feit dat ik nauwelijks in het vliegtuig geslapen heb, maken dat ik stond te tollen op mijn benen. Dus besloten voor makkelijk te gaan en de eerste nacht gewoon een hostel in Denver te zoeken. Hoewel ik in de bus van vliegveld naar stad toch even weg kon doezelen, heb ik nog wel een fractie van een seconde gedacht: shit man, ik ben gewoon in de VS!
Denk dat het echte besef vandaag of morgen nog wel komt. Nu is het vooral bijtanken, slapen wanneer het lukt en mijn malende hoofd het zwijgen op te leggen zodat ik hier optimaal van kan genieten. Want, hallo...ik ben dus wel gewoon even in de VS!
Dat wil zeggen: ze zijn zo gek geweest me het land in te laten. Dat gaat natuurlijk wel gepaard met een kruisverhoor op zowel Nederlandse als Amerikaanse bodem. Hoe lang ga je? Wat kom je doen? Waar verblijf je? Heb je hier contacten? Waar ken je die dan van? Wanneer komt die vriendin hier naar toe? Hoe heb je je ticket betaald? Wat voor werk doe je in hemelsnaam dat je vijf weken op reis kan? Ja, ik maak geen grapje die laatste vraag was ook echt! Dat in combi met een wel heel grondige fouillering (ja mevrouw, je hebt echt iedere milimeter van mijn bh onderzocht) en natuurlijl al mijn vingerafdrukken (zouden ze die scanner ooit schoonmaken? Ziet er niet naar uit....) leverde me een 'Welcome to the United States' op.
De reis zelf was over het algemeen prima. De langste vlucht was heel relaxed en de vlucht van Minneapolis naar Denver had alleen een turbulente daling die niet zo goed was voor mijn maag.
De overstap was nog wel even spannend, je moet eerst langs de douane om toegelaten te worden tot de VS waarbij het voor je gevoel dan extreem lang duurt voor je aan de beurt bent. Uiteindelijk heb ik ook wel ergens tussen de 30 en 45 minuten in de rij gestaan. Dan moet je dus wel even zelf je bagage van de band halen, en hem weer op een volgende band zetten. Vervolgens natuurlijk nog een keer langs de douane en dan mag je eindelijk door. Uiteindelijk was ik nog ruim, ruim op tijd voor mijn vlucht.
Eenmaal op Denver aangekomen was het allemaal makkelijk te vinden, de bus brengt je in ongeveer een uur in de stad. Even snel een boodschapje gedaan, gedoucht en vervolgens even op bed gaan liggen waar ik mijn ogen niet lang open kon houden.
Kortom een vermoeiende reis, het is maar goed dat ik zoveel weken heb om bij te komen. Na een uurtje of vier slaap, ben ik weer klaarwakker. Nou maar hopen dat ik nog zo'n rondje van vier kan realiseren.....
Morgen is er weer een dag, nu nog zonder plan. Eens kijken wat we kunnen realiseren!
P.S. De wifi was zo slecht dat ik dit verhaal niet eens 'live' kon posten, dus met enige vertraging vanaf mijn nieuwe locatie.....(zie volgende blog).
Denk dat het echte besef vandaag of morgen nog wel komt. Nu is het vooral bijtanken, slapen wanneer het lukt en mijn malende hoofd het zwijgen op te leggen zodat ik hier optimaal van kan genieten. Want, hallo...ik ben dus wel gewoon even in de VS!
Dat wil zeggen: ze zijn zo gek geweest me het land in te laten. Dat gaat natuurlijk wel gepaard met een kruisverhoor op zowel Nederlandse als Amerikaanse bodem. Hoe lang ga je? Wat kom je doen? Waar verblijf je? Heb je hier contacten? Waar ken je die dan van? Wanneer komt die vriendin hier naar toe? Hoe heb je je ticket betaald? Wat voor werk doe je in hemelsnaam dat je vijf weken op reis kan? Ja, ik maak geen grapje die laatste vraag was ook echt! Dat in combi met een wel heel grondige fouillering (ja mevrouw, je hebt echt iedere milimeter van mijn bh onderzocht) en natuurlijl al mijn vingerafdrukken (zouden ze die scanner ooit schoonmaken? Ziet er niet naar uit....) leverde me een 'Welcome to the United States' op.
De reis zelf was over het algemeen prima. De langste vlucht was heel relaxed en de vlucht van Minneapolis naar Denver had alleen een turbulente daling die niet zo goed was voor mijn maag.
De overstap was nog wel even spannend, je moet eerst langs de douane om toegelaten te worden tot de VS waarbij het voor je gevoel dan extreem lang duurt voor je aan de beurt bent. Uiteindelijk heb ik ook wel ergens tussen de 30 en 45 minuten in de rij gestaan. Dan moet je dus wel even zelf je bagage van de band halen, en hem weer op een volgende band zetten. Vervolgens natuurlijk nog een keer langs de douane en dan mag je eindelijk door. Uiteindelijk was ik nog ruim, ruim op tijd voor mijn vlucht.
Eenmaal op Denver aangekomen was het allemaal makkelijk te vinden, de bus brengt je in ongeveer een uur in de stad. Even snel een boodschapje gedaan, gedoucht en vervolgens even op bed gaan liggen waar ik mijn ogen niet lang open kon houden.
Kortom een vermoeiende reis, het is maar goed dat ik zoveel weken heb om bij te komen. Na een uurtje of vier slaap, ben ik weer klaarwakker. Nou maar hopen dat ik nog zo'n rondje van vier kan realiseren.....
Morgen is er weer een dag, nu nog zonder plan. Eens kijken wat we kunnen realiseren!
P.S. De wifi was zo slecht dat ik dit verhaal niet eens 'live' kon posten, dus met enige vertraging vanaf mijn nieuwe locatie.....(zie volgende blog).