Cruisin' Carbondale (of: hoe een nood een deugd werd)
7 september 2014 - Carbondale, Colorado, Verenigde Staten
Met mijn briljante inval mijn reisplan aan te passen en af te reizen naar Glenwood, had ik de drukte hier rond deze tijd onderschat. Zo bleek het al moeilijk te zijn nog een slaapplek te vinden, laat staan een met een fraaie prijs-kwaliteit verhouding. Afijn, op zich was het allemaal keurig schoon maar de muffige, rokerige lucht verbloemde dat.
Hoe dan ook had de vrouw van de receptie me de avond ervoor verzekerd dat er echt een goed, noemenswaardig ontbijt bij zat. Dus na mijn douche ging ik bepakt en bezakt richting receptie, wetend dat als ik eenmaal van de frisse lucht had mogen genieten ik niet meer terug zou willen. Mijn tas weggezet en me op het ontbijt gestort. Het was zeker noemenswaardig. Er was keuze uit cereals, bagels, toast, magnetron havermout, iets van warme broodjes/pasteitjes (niet identificeerbaar), gekookte eieren en de mogelijkheid om je eigen wafels te maken!
Omdat je toch voor de 'full American experience' gaat, ga je dus een wafel bakken. Nog lekker warm en heerlijk geurend schuif je dat gevaarte op een papieren bordje en (heet, heet!!) een tweede. Je giet er wat syrup op en al watertandend val je aan....en je bijt in een hap plakkerige, kleffe, smakeloze deeg. Ik kreeg het niet weg. Ook de wafels vallen daarmee onder de 'niet zo indrukwekkende kanten van de VS'. Maar ja dan heb je dus geen fatsoenlijk ontbijt gehad dus ga je toch maar weer op pad en eindig je met een verse latte en een (om je nog maar eens aan een Amerikaanse eigenaardigheid te wagen) breakfast burrito. Dit was wel een succes! Een vega-variant met o.a. ei en aardappel geserveerd met hot sauce. Wel nogal een zwaar gerecht dus heb volgens mij hooguit de helft op gekregen, maar het is in ieder geval een ontbijgerecht dat ik ondanks dat wel kan waarderen.
Omdat ik dus verder moest kijken dan mijn neus lang is om de komende twee dagen een dak boven mijn hoofd te hebben, ben ik uiteindelijk terecht gekomen in Carbondale via AirBnB. Vanaf daar leek het me nog prima te doen om op en neer te rijden naar Glenwood Springs. Wist ik veel dat het ook eigenlijk wel een bestemming op zichzelf is.
En wat voor een!!
De bus naar Carbondale was goed te doen, maar stiekem leg je toch nog wel een afstandje af. De halte zat vlak bij het huis dus ik was er zo! En met mijn host Jodi had ik afgesproken dat ik lekker op tijd terecht kon.Eenmaal aangekomen hing er een briefje op de deur: 'we zijn naar family yoga class, iets over 12 terug. De deur is open, doe alsof je thuis bent. Je kamer is beneden, direct tegenover de trap'
Dit is dus zo'n dorp waar je gewoon de deur open kunt laten. Maar toch wel een beetje gek om dan zo iemands huis in te sluipen. Een mooi huis en een heerlijke kamer met een (dat kan ik nu inmiddels uit ervaring vertellen) goddelijk bed. Toen ik me een beetje geinstalleerd had kwam Jodi met een van de kinderen thuis, aardige vrouw en direct behulpzaam. Ik mocht een van hun fietsen lenen om het dorp verder te ontdekken en ook daar hoeft blijkbaar geen slot op. Iedereen laat ze gewoon zo staan. Ik weet niet wat me overkomt!
Hoe dan ook fiets ik een beetje door het dorp, wat direct al veel meer charme heeft dan Glenwood Springs zelf. Main street heeft leuke restaurantjes, een goede koffiebar en de sfeer is heel gemoedelijk. Na een lunchbreak besluit ik te kijken waar het pad heen leidt dat lijkt op een fietspad. Geloof me het is er een! Ik blijk per toeval op de Rio Grande Trail te zijn beland. Een geasfalteerd pad van 42mile tussen Glenwood Springs en Aspen. Fietsen met een hele, hele lichte klim, door de prachtige omgeving en langs de rivier.
Een pad waarop ik veel fietsers tegenkom en als ik de borden mag geloven wel alert moet blijven want ik bevind me in een omgeving waar beren zitten! Oei! Nou gelukkig hebben die zich niet laten zien. Ik heb, ook omdat ik op een city cruiser zat en niet op een mountain- of roadbike, me beperkt tot een klein stukje van de trail. Bij het 20mile bordje besloot ik me om te draaien en aangezien ik pas bij circa 13mile gestart was, bleef het een bescheiden tochtje. Maar zeker de moeite waard en voor herhaling vatbaar, dan wel voor een lange rit met de juiste fiets!
Na een koffiebreak heb ik de fiets maar weer terug gebracht, even een boodschapje gedaan en lekker gegeten. Om vervolgens neer te dalen op een heerlijk zacht bed met een kopje thee en mijn 'schrijfblok'. Moe maar voldaan! Op tijd naar bed want ook zondag weer een bijzondere dag voor de boeg.
Hoe dan ook had de vrouw van de receptie me de avond ervoor verzekerd dat er echt een goed, noemenswaardig ontbijt bij zat. Dus na mijn douche ging ik bepakt en bezakt richting receptie, wetend dat als ik eenmaal van de frisse lucht had mogen genieten ik niet meer terug zou willen. Mijn tas weggezet en me op het ontbijt gestort. Het was zeker noemenswaardig. Er was keuze uit cereals, bagels, toast, magnetron havermout, iets van warme broodjes/pasteitjes (niet identificeerbaar), gekookte eieren en de mogelijkheid om je eigen wafels te maken!
Omdat je toch voor de 'full American experience' gaat, ga je dus een wafel bakken. Nog lekker warm en heerlijk geurend schuif je dat gevaarte op een papieren bordje en (heet, heet!!) een tweede. Je giet er wat syrup op en al watertandend val je aan....en je bijt in een hap plakkerige, kleffe, smakeloze deeg. Ik kreeg het niet weg. Ook de wafels vallen daarmee onder de 'niet zo indrukwekkende kanten van de VS'. Maar ja dan heb je dus geen fatsoenlijk ontbijt gehad dus ga je toch maar weer op pad en eindig je met een verse latte en een (om je nog maar eens aan een Amerikaanse eigenaardigheid te wagen) breakfast burrito. Dit was wel een succes! Een vega-variant met o.a. ei en aardappel geserveerd met hot sauce. Wel nogal een zwaar gerecht dus heb volgens mij hooguit de helft op gekregen, maar het is in ieder geval een ontbijgerecht dat ik ondanks dat wel kan waarderen.
Omdat ik dus verder moest kijken dan mijn neus lang is om de komende twee dagen een dak boven mijn hoofd te hebben, ben ik uiteindelijk terecht gekomen in Carbondale via AirBnB. Vanaf daar leek het me nog prima te doen om op en neer te rijden naar Glenwood Springs. Wist ik veel dat het ook eigenlijk wel een bestemming op zichzelf is.
En wat voor een!!
De bus naar Carbondale was goed te doen, maar stiekem leg je toch nog wel een afstandje af. De halte zat vlak bij het huis dus ik was er zo! En met mijn host Jodi had ik afgesproken dat ik lekker op tijd terecht kon.Eenmaal aangekomen hing er een briefje op de deur: 'we zijn naar family yoga class, iets over 12 terug. De deur is open, doe alsof je thuis bent. Je kamer is beneden, direct tegenover de trap'
Dit is dus zo'n dorp waar je gewoon de deur open kunt laten. Maar toch wel een beetje gek om dan zo iemands huis in te sluipen. Een mooi huis en een heerlijke kamer met een (dat kan ik nu inmiddels uit ervaring vertellen) goddelijk bed. Toen ik me een beetje geinstalleerd had kwam Jodi met een van de kinderen thuis, aardige vrouw en direct behulpzaam. Ik mocht een van hun fietsen lenen om het dorp verder te ontdekken en ook daar hoeft blijkbaar geen slot op. Iedereen laat ze gewoon zo staan. Ik weet niet wat me overkomt!
Hoe dan ook fiets ik een beetje door het dorp, wat direct al veel meer charme heeft dan Glenwood Springs zelf. Main street heeft leuke restaurantjes, een goede koffiebar en de sfeer is heel gemoedelijk. Na een lunchbreak besluit ik te kijken waar het pad heen leidt dat lijkt op een fietspad. Geloof me het is er een! Ik blijk per toeval op de Rio Grande Trail te zijn beland. Een geasfalteerd pad van 42mile tussen Glenwood Springs en Aspen. Fietsen met een hele, hele lichte klim, door de prachtige omgeving en langs de rivier.
Een pad waarop ik veel fietsers tegenkom en als ik de borden mag geloven wel alert moet blijven want ik bevind me in een omgeving waar beren zitten! Oei! Nou gelukkig hebben die zich niet laten zien. Ik heb, ook omdat ik op een city cruiser zat en niet op een mountain- of roadbike, me beperkt tot een klein stukje van de trail. Bij het 20mile bordje besloot ik me om te draaien en aangezien ik pas bij circa 13mile gestart was, bleef het een bescheiden tochtje. Maar zeker de moeite waard en voor herhaling vatbaar, dan wel voor een lange rit met de juiste fiets!
Na een koffiebreak heb ik de fiets maar weer terug gebracht, even een boodschapje gedaan en lekker gegeten. Om vervolgens neer te dalen op een heerlijk zacht bed met een kopje thee en mijn 'schrijfblok'. Moe maar voldaan! Op tijd naar bed want ook zondag weer een bijzondere dag voor de boeg.